Fritz Lang‘in Metropolis adlı filmi 1927 yılında gösterime girdiğinde, izleyiciler daha önce hiç görmedikleri türden bir film izlemişlerdi. Gerçek hayattaki şehir manzarası ilüzyonu yaratmak için aynalar ve minyatür modeller kullanmaya dayalı olan Schüfftan yöntemi gibi öncü görsel efektlerin kullanıldığı bu sessiz film çağdaş film yapımcılığının bir mucizesiydi. Günümüzün CGI efektli Godzilla filmleriyle karşılaştırıldığında bu elbette oldukça düşük bir teknoloji olarak görülse de, o zaman için bu minyatür teknik son derece devrimciydi. Hitchock gibi görece daha çağdaş yönetmenler tarafından da kullanılan teknik Peter Jackson tarafından 2003 tarihli Yüzüklerin Efendisi: Kralın Dönüşü‘ndeki Gondor’un geniş çekim sahnelerinde de kullanıldı.
Bir yüzyıldan daha uzun bir süre önce bile film yapımcıları izleyicilerin üzerinde sinematik hileler içeren oyunlara sıkça başvuruyorlardı. Görsel efektler, yönetmenlerin beyaz perdeye aktarılmasının imkansız olduğunu düşündükleri sahneleri olanaklı kıldıkları için film yapımcılığının artık bir parçası oldular. Jim Casey adlı bir YouTube kullanıcısının hazırladığı bu üç dakika uzunluğundaki video sinema tarihinde 136 yıl boyunca kullanılan özel efektlerin son derece çarpıcı bir özetini sunuyor.
1878 tarihli bir zoetrop animasyonla başlayan videoda Blade Runner‘dan Wizard of Oz‘a onlarca filmden görsel efetklerle dolu sahneler arasında kısa bir yolculuğa çıkıyoruz.
VİDEO
