Herkes nereye gitti?” sorusunun cevabını aradığımız oyunlar vardır. Everybody’s Gone to the Rapture, bu sorunun cevabını isminde vermeyi tercih ediyor (acaba öyle mi?). Peki ama neden gittiler? Nasıl gittiler? Ve bu Rapture’da ne var yahu herkes ikide bir oraya gidiyor?
Oyun tasarımları ilginç bir hal almaya başladı. Eskiden, bir oyun haritası tasarlandıktan sonra bunun içerisi doldurulurdu. Karakterler eklenir, görevler hazırlanır, kısacası mümkün olan en dolu şekilde bir dünya yaratılmaya çalışılırdı. Sonra birisinin aklına dahiyane bir fikir geldi. “Neden haritayı doldurmakla uğraşayım ki? Bırakalım bomboş dünyada yürüyüp dursun insanlar!” diyen bu kişi, bugün yürüme simülasyonu olarak adlandırdığımız yeni bir tür oluşmasını sağladı. Bu tarz oyunların çok net özellikleri bulunuyor; karakterimizden başka kimsenin yaşamadığı bir dünya, etrafa serpiştirilmiş bir sürü gizem ve sonuna gelene kadar ne olduğunu hiçbir şekilde anlayamadığımız bir hikaye. Bu deneyimi yeri geldi boş bir evde, yeri geldi yabancı bir gezegende yaşadık ama yapımcılar bizi en çok, “Keşke orada yaşasam” dedirten güzellikte dünyalara götürdü. Everybody’s Gone to the Rapture işte bu oyunlardan bir diğeri.
