Black Mirror 4. sezon 5. bölüm “Metalhead” ön incelemesi

Ninsu KAHRAMAN 27 Aralık 2017 21:00 - Güncelleme: 29 Aralık 2017 09:23

Black Mirror 4. sezon için “Kaç bölüm geçti aradığımız distopyayı bulamadık” diyenler şimdi koltuklarına otursun, geri yaslansın ve bu bölümün tadını çıkarmaya hazırlansın.

Sezon başından bu yana sızlandığım ve “aradığımı bulamadım” dediğim o karanlık distopya meğer sezonun sonuna kadar kendini saklayan ve neredeyse hiç dikkat çekmeyen bir bölümde gizliymiş. Açıkçası sezon boyunca ana hikaye hep insan ilişkileri ve psikolojisine odaklanmıştı. Aradığım o distopyayı bir türlü bulamamam da bundandı. İnsan ilişkileri şüphesiz olası distopyalardaki en önemli etmen. Ancak hikayenin teknolojisinin önüne bu sezon bir parça fazla geçince işler teknolojiden ziyade insanların acımasızlığı üzerine yoğunlaşmıştı. Sezon tanıtımlarında belki de en az dikkat çeken bölüm olan Metalhead’de ise işler tamamen değişiyor.

Metalhead, Black Mirror’ın bugüne kadar çekilmiş ilk siyah beyaz bölümü. Açıkçası bir festival filmi havası yakaladığım bu bölümde siyah beyaz tercihi hem yaşanan gerilimi hem de çaresizliği gözler önüne sermek için doğru bir seçim olmuş. Korku, çaresizlik, yer yer vahşete kayan o hissi vermek için yönetmenin renklere asla ihtiyacı olmamış diyebilirim. Matelhead bir hayatta kalma hikayesi. Belli başlı sahnelerde neredeyse bir zombi apocalypse filmi izlenimi yaratan bölümün yönetmeni ise David Slade. Slade’in ismi tanıdık gelmediyse Hannibal, American Gods, 30 Days of Night gibi yapımlar belki zihninizde bir şeyler canlandırabilir. Metalhead’de “old school” bir yaklaşımı olduğuna inandığım Slade, gerilimi izleyicinin tam kalbine yerleştirmeyi başarmış. Bunun da ötesinde Metalhead senaryosuyla da neredeyse tam bir Black Mirror bölümü. Her açıdan izleyiciyi kendine bağlayan ve o distopik evrenin çaresizliğini finalde yüzünüze vuran, acımasız bir bölüm Metalhead.

Bu hayatta kalma mücadelesinde ise gelişmiş teknolojinin payı büyük. Adeta bir Wolfenstein bölümü gibi olan Metalhead’de yapay zekaya karşı korkularınız tetiklenecek. Hatta Boston Dynamics’in dayak yiyen robotlarından özür dileyip onlara sarılacak hale gelebilirsiniz. Bölümün derdini sözlerle açıklamak gibi bir gayesi hiç olmamış. Zaten buna da ihtiyaç duymuyorsunuz. Süregelen bir hikayenin, bir süredir var olan bir durumun tam ortasına atıyor bölüm izleyiciyi. Ancak zaten hikayenin başını da sonunu bilmenize gerek yok. Kovalamaca izleyiciyi o kadar hızlı adapte ediyor ki, hikaye kendi kendine çözülüyor.

Dar açılarla gerilimi artıran bölüm kısacık hikayede koca bir distopya anlatıyor. Yer yer Walking Dead izliyor hissine kapılmadım dersem yalan olur. Sezonun geneline vurduğumuzda Metalhead, ilk üçte yer alması gereken bölümlerden biri olmayı başarıyor. Hayli gündemde olan bir hikayeyi resmetmesiyle tüyleri diken diken eden bölüm, Black Mirror’a yakışır bir senaryo izliyor.