Bütün bu yazdıklarımızdan oyunun çok kötü, oynamaya değmez olduğunu falan çıkarmayın sakın. Broken Age: Act 2 hala güzel bir oyun çünkü hala bir Tim Schafer oyunu. Diyaloglar yine tadına doyumsuz, yine yer yer çok komik ve yine ortada masalsı bir anlatım var. Tek sorun, Act 1 ile yüksek bir çıtada başlanmış ve çok daha yukarılara tırmanılacağının işaretlerinin verilmiş olması. Act 2’nin üzerinde 15 aydır (ki aslında öncesi de var) çalışıldığına dair bir işaret görmekte zorlanıyoruz.
Bize soracak olursanız bunun en büyük sebebi, Double Fine Productions’ın Act 1 sonrası koltuğunun altına çok fazla karpuz sıkıştırmaya çalışmış olması. Oyun üretmek için Kickstarter kampanyasına ihtiyaç duyan firma, Act 1 ile 2 arasında tam 5 oyun çıkardı. Hal böyle olunca Act 2’nin üzerine yeteri kadar düşülmediğini, savsaklandığını ve sadece getirilen eleştirileri yanıtlamaya yönelik gayret gösterildiğini hissediyoruz. Fakat ne yazık ki daha uzun ve zor bulmacalara sahip bir oyun daha iyi bir oyun anlamına gelmiyor hiçbir zaman. Keşke Tim Schafer olgunluk emareleri gösterdiği ilk bölümdeki tavrını burada da devam ettirebilseydi.
ÇAMURDAN DA OLSA TIM SCHAFER
Oyun görsel anlamda aynı kaliteyi devam ettiriyor. Zaten sanatsal anlamda harika bir iş çıkarıldığından bir gelişmeye de ihtiyacı yoktu. Seslendirme kadrosunda bulunan Elijah Wood, Jack Black ve Will Wheaton’ın harika işçiliği de tekrar kendisini gösteriyor. Özellikle Shay’in daha fazla diyaloğa sahip olması, Elijah Wood’un ön plana çıkmasını sağlamış. Broken Age: Act 2, çok iyi bir başlangıcın ortalama bir devamı niteliğinde. Ancak genel resme baktığımızda önümüzde kesinlikle çıkılması gereken bir serüven uzanıyor.