DARK incelemesi

AVANAK DÜŞMAN

Dark, bir gizlilik oyunu olmasının yanında, ucundan da olsa rol yapma ve karakter geliştirme özelliklerine sahip. Oyunda düşmanlarınızı gafil avlayıp öldürmek esas olduğundan, bu noktada geliştirebileceğiniz epeyce bir özellik bulunuyor. Oyunda ilerledikçe kazandığınız deneyimler size yeni yetenekler olarak geri dönüyor. Ancak asıl bomba kesinlikle diyaloglar sırasında yaşanıyor. Oyunun az biraz RYO sosuna bulandığı bu sahnelerde, konuştuğunuz karakterlerin seslerini ve repliklerini duyduğunuz anda ciddi şekilde gülme krizine girmeniz olası.

Ömrümüzde, en kötü filmde bile bu kadar kötü yazılmış diyaloglara şahit olmamıştık. Ekrandaki karakterler, belli bir senaryoyu ilerleten kilit oyuncular değil, resmen saçmalayan tipler. Bir de üzerine animasyon eklemeyi unutmuşlar. Bir karakterle konuşurken, kamera o karakterin yüzüne yakınlaşıyor ve karşınıza birkaç cevap seçeneği çıkıyor. Siz hangi cevabı vereceğinize karar vermeden önce, konuştuğunuz karakterin donuk yüz ifadesine bakıp gülme krizine girebilirsiniz. Zaten dudaklarda kesinlikle bir senkron yok, bir de buna balık gibi bakan tipleri eklediğinizde ortaya B-filmleri kadar bile olamayan müthiş bir amaçsızlık abidesi çıkıyor.

HATANIN BURASINDAN DÖNÜLMEZ
Tüm bunlar yetmesiyse, oyunda başından sonuna kadar irili ufaklı çeşitli hatalar bulunduğunu söyleyelim ki bunlardan bazıları oyunu neredeyse oynanamaz kılıyor. Yerin dibine giren karakterler mi istersiniz, yoksa kaybolan ses efektleri mi… Gizlenerek ilerlemeniz gereken bir oyunda sanırız seslerin ne kadar önemli olabileceğini anlatmamıza pek gerek yok. Ancak oyunun bazı yerlerinde ses efektlerinin kaybolduğuna şahit olduk. Hatta bazen siz düşmanı ses çıkartmadan öldürdüğünüzü zannederken, çıkmayan sesin peşine düşen düşmanların olduğunu gördük. Diğer yandan grafik hatalar da cabası: İki düşmanın birbirinin içinde durduğunu ve nedenle tek bir karakter gibi göründüğünü; bazen düşmanların arkaları dönükken sizi görebildiklerini; siperlerin zaman zaman sizi saklamayabildiğini saymıyoruz bile. Bir oyun geliştirme sürecinin, iyi niyetli bile olsanız ne kadar ters gidebileceğini Dark kadar iyi anlayan örnek cidden az bulunur.

TEPE ÜSTÜ ÇAKILMAK
İşte gayet büyük hedeflerle yola çıkılmış ancak duvara toslamış bir proje daha… Aslında ortada iyi bir oyun çıkarmak için her türlü imkan varken, bir yerde başlayan yanlışlar silsilesi toparlanamaz hale gelmiş ve Dark, bu haliyle bize kadar ulaşmış. Aslında oynanabiliyor olsa son derece eğlenceli bir oyun olabilirmiş. Bu şekliyle ‘nasıl oyun yapılmamalı’ konusunda ders olarak gösterilebilir bir yapım olmuş. Görüldüğü yerde kaçılmalı ve hatta imha edilmeli…