DARK incelemesi

OLDUĞUN YERDE KAL! BİR GARİP VAMPİR HİKAYESİYLE KARŞI KARŞIYAYIZ. İYİ NİYETLE YOLA ÇIKMIŞ BİR GARİP GELİŞTİRİCİ EKİP, DEĞİŞİK FİKİRLER UYGULAMAYA ÇALIŞIRKEN, BİR NOKTADAN SONRA GERİ DÖNÜLEMEZ BİR YOLA GİRMİŞ VE YAPIM SÜRECİNİN SONUNDA ELLERİNDE KALAN ŞEY DÜZGÜN ÇALIŞMAYAN, HATALARLA DOLU KIRIK BİR OYUN OLMUŞ…

Vampir hikayeleri sinema ve edebiyatta olduğu gibi oyun dünyasında da son derece popüler. Yıllar boyu onlarca vampir temalı oyun gelip geçti… Bunlardan kimi bizlere unutulmaz anlar yaşatırken, kimileri de adlarının dahi hatırlanmadığı tozlu sayfalara gömüldüler. Özellikle Vampire the Masquerade ya da Castlevania gibi kült yapımlar, hem oyun yapıları hem de edebi anlatımları sayesinde biz oyuncuları karanlığın çocuklarının dünyasına sokmayı başarmıştı. Elbette bir vampir olarak oynamak son derece ilgi çekici bir durum. Bir vampir olarak ölümlülerin dünyasında ne kadar güçlü olduğunuzu hissettiğiniz yapımlar bir oyuncu olarak elbette ki ağız sulandırıyor. Sessiz, güçlü ve ölümcül olan vampirler, doğal yetenekleri sayesinde alelade bir insana göre hayatta kalma özellikleri çok daha fazla gelişmiş varlıklar. Yazının konusu olan Dark da bu özellikleri oyunun temel özellikleri yapmaya gayret eden, oyuncuya bir vampir olarak yaşamanın güçlü yanlarını hissettirmeye çalışan değişik bir yapım. Gelin görün ki oyun çok şey yapmaya çalışırken bir yerden sonra öyle bir çuvallamış ki toparlamaya fırsat kalmadan oyunu piyasaya sürüvermişler. Karşımızda yazması ve okuması son derece eğlenceli olan ancak gördüğünüz zaman köşe bucak kaçmanız gereken bir yapım var.

KARANLIKLARIN KOMEDİSİ
Dark, bir vampir tarafından henüz ısırılmış olan Eric Bane’in hikayesini konu alıyor. Eric, ısırıldıktan kısa bir süre sonra kendindeki tuhaf değişimleri fark etmeye başlıyor. Geceleri uyuyamayan Eric, kaçınılmaz bir şekilde susuzluk hissetmeye başlıyor. Olayı sorup soruştururken eğer lider vampirin kanından içmezse, dönüşüm sürecinin sonunda akılsız bir zombiye dönüşeceğini anlıyor. Böylece biz de Eric’in macerasına dahil oluyoruz. Eric, bir vampir olarak aslında son derece yetenekli bir karakter. Saklanarak ve sessizce ilerleme konusunda tam bir uzman. Hatta bir noktadan diğerine kimseye hissettirmeden teleport bile olabiliyor. Karanlık ve kuytu köşeler onun için son derece ölümcül. Düşmanlarının arasından hissettirmeden süzülüp amacına ulaşmak onun için doğal bir süreç. Bir de bu esnek hareket kabiliyetinin yanına son derece ölümcül dövüş yeteneklerini ve çevikliği ekleyin.

Elinizde neredeyse yenilmez bir karakter ve oynaması son derece zevkli bir oyun varmış gibi değil mi? Aslına bakarsanız pek öyle değil. En kaba tabiriyle şöyle söylemeliyiz: Bu oyun düzgün çalışamıyor. Şöyle birkaç örnekle ifade etmeye çalışalım: Örneğin, saklanarak ilerlemeniz gereken bir ‘stealth’ oyununda, sırtınızı verdiğiniz duvarlarda siper sisteminin sorunsuz çalışması beklenir. Siz siper alarak ilerlerken, bir köşeye geldiğinizde karakterinizin yağ gibi o köşeye doğru kayması gerekir. Hele ki ortada gezen sayısız düşman varken, aralarından süzülüp gitmeniz gerekiyor. Bunun yerine bir şekilde o köşelere takılıyor ve genelde sizi arayan düşmanla burun buruna geliyorsunuz. Bazen siper değiştirmek için verdiğiniz komut algılanmayabiliyor. İşin daha da komiği, karşınızda sizi görmemek, görse de dokunmamak için programlanmış gibi duran bir yapay geri zeka var. Açık konuşalım son 15 yıldır bu kadar komik derecede kötü bir yapay zekayla karşılaşmamıştık. Düşmanlarınız tam bir embesil sürüsünden ibaret. Sizi görmüyor, duymuyor, önlerinden geçip gitseniz bile kendi hallerinde takılmaya devam ediyorlar. Diyelim ki bir yere saklandınız ve etrafınız sizi arayan düşmanlarla dolu. Onları teker teker bulunduğunuz noktada avlayabilir ve asla yakalanmazsınız. Paşa paşa, sizin olduğunuz noktada biriken cesetlere bile aldırmadan halen olduğunuz yere doğru gelmeye devam ederler. Oyun o noktada siz bir düşmanı diğerinin önünde haklasanız dahi sizi saklanıyor kabul ettiğinden, onlarca düşmanı güle oynaya öteki tarafa yollayabiliyorsunuz. Zaten bu aptal sürüsünden sizi gafil avlamalarını, ortaklaşa çalışmalarını ve sizi yakalamak için farklı taktikler uygulamalarını beklemiyoruz ancak bu kadarı da oyundan zevk alabilmeyi imkansız hale getiriyor. Ha, derseniz ki “biz mavra için oynuyoruz” o zaman buyurun, bundan daha iyisini kesinlikle bulamazsınız.