Oyun hikayesini bizlere işitsel ve görsel yöntemlerle aktarıyor. Ses kayıtları, telefon konuşmaları gibi detaylar ile ortadan kaybolan insanların hayatlarına dahil oluyoruz. İşin görsel kısmı ise biraz daha ilginç. Ne olduğu belli olmayan bir ışık topu bize yol göstererek gitmemiz gereken yerleri işaret ediyor. Bu bölgelere gittiğimizde kumandamızı sağa ve sola yatırarak, tıpkı bir radyo kanalı bulmaya çalışır gibi, doğru frekansı yakalamaya uğraşıyoruz. Yakaladığımızda ise geçmişten görüntüler, ışık oyunları eşliğinde gözümüzün önünde bir kez daha hayat buluyor.
Parça parça ses kayıtları ve görüntüler ile hem yaşananların sebebini anlamaya, hem de olağan kasaba halkından insanlara empati kurmaya başlıyoruz.
Bu noktada oyun güzel bir lezzet yakalamış. Sadece gizem peşinde koştursaydık işin duygusal boyutunda ciddi eksiklikler yaşanabilirdi. Yaşanmışlıklara şahit oldukça bu insanların kaybolmuş olması ve kayboluş şekilleri yürek burkan bir drama halini alıyor. Zaten oyun boyunca bir duygu dalgalanması yaşıyorsunuz. Bir an üzülürken bir başka an bu eşsiz dünyanın ortasında huzur hissediyorsunuz. En huzurlu hissettiğiniz anda kulağınıza çalınan birkaç cümlenin ruhunuzu altüst etmesi de vuruculuğu tepe noktaya çıkarıyor.