Hades incelemesi

ÖLÜMDEN KAÇMANIN ANLAMI YOK

Henüz erken erişim aşamasında olmasına rağmen oyun bu yapıyı kusursuza yakın icra ediyor. Hatırlatalım; henüz Hades’in her bölümü, her düşmanı, her silahı ve her karakteri tamamlanmış değil. Yani bayağı yarım bir oyun oynuyoruz aslında ve buna rağmen, piyasadaki bitmiş oyunların büyük çoğunluğundan çok daha iyi bir noktada. Hep aynı şekilde başlıyoruz maceramıza; kan havuzunda uyanıyoruz, babamızla ve diğer karakterlerle biraz sohbet ediyoruz, odamıza geçip hazırlık yapıyoruz, silahımızı seçiyoruz ve kendimizi Tartarus’un acımasız kollarına bırakıyoruz. Ölmekten kaçmanızın veya çekinmenizin bir anlamı yok, çünkü bu oyunda ölmeniz gerekiyor. Her turda tamamen kaybettiğiniz ve üzerinizde tuttuğunuz kazanımlarınız var. Örneğin kullanmayı seçtiğiniz silahınızı geliştiren tüm edinimlerinizi tur sonunda kaybediyorsunuz. Ancak topladığınız anahtar ve karakter gelişim ögelerini tutuyorsunuz. Biriktirdiğiniz anahtarlarla her tur başında yeni bir silah açabilirken, topladıklarınızla da karakteriniz için kalıcı geliştirmeler satın alabiliyorsunuz. Böylece sürekli ölseniz bile, her bir yeni tura daha güçlü başladığınızı ve bu kez daha ileri gidebileceğinizi hissediyorsunuz. Tabii şöyle bir sıkıntı var ki, siz güçlendikçe haritada karşınıza çıkan düşmanlar da güçleniyor ne yazık ki.

TANRILARDAN GELEN BİR ARMAĞAN

Pyre’ın hikaye anlatım tarzı oyuna çok iyi bir şekilde entegre edilmiş. Yolcuğunuz boyunca pek çok Yunan tanrısı ile karşılaşıyorsunuz. Kimisi yeraltında size bilgileri ve tecrübeleriyle yardımcı olurken, Olimpos’un tepesindekiler ise güçleriyle destek oluyor. Haritalarda gezinirken ansızın karşınıza Zeus’tan, Afrodit’ten veya Artemis’ten hediyeler çıkabiliyor. Bu hediyeler saldırı kataloğunuza eklenen geliştirmeler aslında. Zeus saldırılarınızı zincirleyen yıldırımlar verebilirken, Afrodit ise bir an önce Olimpos’a ulaşıp onunla ilgilenebilmeniz adına silahınıza aşk dokunuşları yapıyor. Tüm bu kazanımlar o tura özel oluyor ve her tur yeni tanrı hediyelerle karşılaşabiliyorsunuz. Tanrıların çizimleri, seslendirmeleri ve Zagreusla olan diyalogları harika resmedilmiş. Eğlence ve ciddiyet dengesini son derece iyi oturtmuşlar. Zorluk dengesine gelince ise, eh, orası tamamen oyuncuya kalmış bir durum. Yer yer gerçekten inanılmaz bir zorluğa ulaşabiliyor Hades ve o kadar ilerlemişken en başa dönmek saç baş yoldurabiliyor. Ancak Rogue-lite böyle bir şey ve eminiz ki seveni tam da bu acımasızlığı yüzünden sevecek zaten oyunu.

BİTMEMİŞ HALİ BUYSA

Eğer Dead Cells’i ve Bastion’ı sevdiyseniz muhtemelen Hades’e aşık olursunuz. Ancak özellikle Dead Cells sizin damak tadınıza hitap etmediyse, Hades’ten de uzak durmanızda fayda var. Tam sürüme ulaştığında oyun nasıl bir seviyeye gelecek tahmin dahi edemiyoruz. Henüz bitmediği ve tam olarak her şeyi göremediğimiz için elimiz gitse de tam puan veremiyoruz. Ancak mevcut kaliteyi korumaları dahi Hades’i son yılların en iyi işlerinden biri olarak lanse etmemiz için yeterli olacaktır. Üstelik de 69 lira gibi bir fiyat etiketine sahip olduğunu da hatırlatalım.