İLLÜZYONİST DAVID CAGE
Peki bunu neden şimdi görebiliyoruz? Altı sene önce de Heavy Rain aynı hikayeye sahip değil miydi? Evet öyleydi. Lakin buradaki fark, artık bu anlatım mekaniğine alışmamız ve çok daha iyisinin nasıl yapılabileceğini görmemiz oldu. Heavy Rain çıktığında sahip olduğu elementler bizim için şaşırtıcıydı, bu denli interaktif bir dünyanın içinde olmak tüm olası kusurları gölgeliyordu. Grafikleri çok iyiydi, “quick time eventler” heyecan dozajını yukarılara çekiyordu ve yaptığımız seçimler oyunun gidişatını etkiliyordu.
Bakın gördünüz mü? Bugün son derece sıradan gelen unsurların, çok değil sadece altı sene önce bizleri ne kadar kör etmiş olduğundan dem vuruyoruz. Bu denli yenilikçi bir uygulama haliyle senaryo ve içerikte sahip olduğu kusurları oldukça başarıyla gizledi. Zaten bize soracak olursanız Heavy Rain genel anlamda bir illüzyondan ibaretti. Sadece dikkat dağıtmak için kullandığı teknikleriyle değil, kararların oyuna “çok fazla” etki ettiği hissiyatını yaratmasıyla da usta bir illüzyonist olduğunu söyleyebiliriz.
FELEĞİN SİLLESİNİ YEMİŞ KİŞİLER
Daha önce de belirttiğimiz gibi hikayeyi dört farklı karakterin gözünden görüyoruz. Bu karakterlerin hepsi, “zorlama” kusurlarıyla dikkat çekiyor. Origami Killer’ın son kurbanı olan çocuğun babası ve ses tonuyla saç baş yolduran Ethan Mars, kalabalık ve halka açık alanlarda panik atak geçiriyor mesela. Origami Killer hikayesini araştırmakta olan Madison’ın uykusuzluk, özel dedektif Scott Shelby’nin astım ve FBI ajanı Norman Jayden’ın ise uyuşturucu bağımlılığı sorunu bulunmakta.
Gördüğümüz gibi, tüm karakterleri kusurlu yaparak empati kurulması kolay hale getirmeye çalışmışlar. Tabii ki gereksiz mükemmelleştirilen oyun karakterlerine nazaran bu daha iyi bir tercih ancak herkesin de oyundaki bölümlerde zor durumda kalmayı gerektirecek bir kusuru olmasına da gerek yok sanki. Bunlardan da öte, karakterlerin takdir edilebilecek bir kalitesi yok. Özellikle Ethan ve Norman çok düz karakterler. Madison fena değil, Scott’ın ise oyunun en elle tutulur ismi olduğunu söyleyebiliriz. Muhtemelen bütçesel sebeplerle üst düzey bir seslendirme ekibine sahip olmadıkları gibi, aksan uyuşmazlığı sayesinde de karakterlerden kopulmasına zemin hazırladıklarını belirtelim.
