Lost Planet 3 incelemesi

BÜYÜK ROBOT AŞKINA
Lost Planet serisinin en çok ilgi çeken yönlerinden birisi kuşkusuz Mech kullanımı olmuştur. İlk iki oyunda savaşa uygun yapıda Mech’leri buzulların arasında kullanarak Akrid’lerle kapışıyorduk; bu kez Rig isimli madencilik amaçlı kullanan Mech’lere sahibiz. Hal böyle olunca hızlı hareket etmekten aciz, savaş yetenekleri fazlasıyla sınırlı robotlara mahkum durumda kalıyoruz. Mech kullanımı kötü demiyoruz ancak önceki oyunların etkileyiciliğinden uzak olduklarını da söylemek zorundayız.

Lost Planet 3’ün keyif verdiği anlar genellikle Mech kullanımı ile tabana kuvveti birleştirdiği durumlarda ortaya çıkıyor ki bu durumlar maalesef ki oldukça sınırlı. Oyunda genel olarak yavaş
bir şekilde bir yerden başka bir yere gitmekle uğraşmak zorunda kalıyorsunuz. Robotları bırakıp elinizde silahla kapışmaya giriştiğinizde ise standart bir aksiyon oyunu çıkıyor karşımıza. Ezbere bildiğimiz bütün dinamikleri kullanan ancak bunların hiçbirini “en iyi şekilde” bünyesine katamayan bir yapım Lost Planet 3. Anlayacağınız ne robotla ne de robotsuz oluyor ne yazık ki…

BU SON OLSUN
Lost Planet 3’ü oynarken gerçekten etkilendiğinizi hissettiğiniz anlar genellikle EDN III gezegeninin görselliği üzerine oluyor. Buzul atmosfer ve terk edilmişlik hissi son derece başarılı bir şekilde oyuna aktarılmış. Keşke görsel anlamda bu kadar başarılı olan bir yapımın oynanış dinamikleri de güzel kotarılabilseymiş. Ancak Lost Planet 3’te ne serinin fanatiklerinin (eğer öyle birileri varsa tabii) ne de bizler gibi Mech sevdalılarının ilgisini çekebilecek bir yapı var. Eğer illa dev robot görmek istiyorsanız
Pacific Rim izleyin. “Ama ben oynamak istiyorum” diyorsanız da gözünüz Titanfall’un üzerinde olsun.