AİLEYE HOŞGELDİN EVLAT
Resident Evil dünyasında düşmanlar her zaman acımasız olmuştur. Ancak burada bayağı bayağı sınırları zorlamışlar. Özellikle Baker ailesi, uzun zamandır bir oyunda gördüğümüz en başarılı düşman konsepti olmuş kesinlikle. Motivasyonları, birbirleriyle olan ilişkileri, sorunları ele alma şekilleri ve insana bıkkınlık veren yapısal özellikleriyle ailenin her bireyi ayrı başarılı tasarlanmış. Zaten insana benzeyen tüm düşmanlar oyunda çok kaliteli, insanlıkla alakası kalmamış olanlarsa pek değil. Duvarlardan ansızın çıkan başkalaşmış yaratıklar çok dandik olmuş, kimse kusura bakmasın. Bu Resident Evil’ın zombi yapmamaya kasıp, düşmanlarına ne kadar zombisel özellik varsa eklemesi de bizi bizden alıyor doğrusu.
Lakin tüm karakterler arasında oyuna en çok değer katan kişi tartışmasız ana karakterimiz Ethan. O kadar ortalama, o kadar düz bir adam ki, sayesinde her panik anı son derece gerçekçi bir şekilde oyuncuya aktarılabilmiş. Kendisiyle ilgili tek sorunumuz, bazı durumlarda vermesi gerekenin çok aşağısında tepkilere sahip olması. Örneğin bir noktada sahip olduğu uzuvlardan birini kaybediyor (oldukça fena bir şekilde) ancak sanki bu onun günlük hayatının bir parçasıymış gibi tepki veriyor. Azıcık bağır Ethan, merak etme burada seni kimse duyamaz…
