SANA BANA GÖRE DEĞİL
Street Fighter IV’ün yedi yıllık sürecini incelerseniz, nasıl herkesin oynayabileceği bir oyundan amansız bir e-spor başlığına dönüştüğünü görebilirsiniz. Oyuna eklenen her detay bu amaca hizmet etmesi adına incelikle tasarlandı ve ortaya da muazzam bir turnuva oyunu çıktı. Bu konuyu açıklıyoruz çünkü Street Fighter V’in duruşunu ancak bu sayede anlayabiliriz. Önceki oyunun aksine V, başlangıç anından itibaren e-spor ve turnuvaya yönelik bir oyun olduğunu bağırarak çıkışını gerçekleştiriyor. Hatta öyle ki, ortalama oyuncuları tamamen görmezden geldiğini belli etmekten de çekinmiyor.
Düşünün ki tam fiyat etiketiyle piyasaya çıkmış bir dövüş oyunu var ve içinde tek başına yapabileceğiniz neredeyse hiçbir şey yok. Sadece Street Fighter’ın değil, tüm dövüş oyunlarının standart olarak bünyesinde bulundurduğu Arcade Mode bile yok oyunda! Antrenman amaçlı kullanabildiğiniz Training, enerjiniz sıfırlanana kadar devam eden Survival ve tarihin gördüğü en saçma Story modu dışında tek başına yapabileceğiniz hiçbir şey yok. Yani nasıl olur da, istediğimiz bir karakteri seçerek, keyfimize göre yapay zekaya karşı bir maç yapmamız engellenir anlamak mümkün değil.
Tamam, dövüş oyunlarının hamurunda başka bir insana karşı oynamak vardır. Ancak oyuna alışmak, bir karaktere tam anlamıyla hakim olmak için bugüne dek herkes Arcade Mode’u kullanmıştır. İnsanları karakterlerine alıştırmadan online’a atmanın mantıklı bir açıklaması olabilir mi? Özellikle de her karakter için değişkenlik gösteren pek çok yeni özellik eklenmişken. Çıkış anı itibarıyla sahip olduğu içeriğin yetersizliği sebebiyle, Street Fighter V, yerden yere vurulmayı sonuna kadar hak ediyor.
