The Order: 1886 incelemesi

DÜZ OYNANIŞ
The Order: 1886’nın kusurlarına baktığımız zaman hep oynanış özelliklerinde çuvalladığını görüyoruz. Bir kere oyun görüp görebileceğiniz en düz yapımlardan bir tanesi. Gidebileceğiniz yollar, yapabilecekleriniz ve benzeri her şey kısıtlanmış durumda. Öyle ki, oyunda bu koridordan gitmeyeyim de pencereden geçeyim gibi göstermelik seçenekler bile yok. Call of Duty gibi düz oyunlarda bile varacağınız noktaya ulaşabileceğiniz bir iki alternatif güzergah varken bu kadar kısıtlanmak insanın canını sıkıyor. Sizin için belirlenmiş yolda ilerlerken genel olarak yaptığınız şey ise çatışmak ki onun da harika olduğunu söylemek pek mümkün değil.

Bir kere sürpriz saldırı diye bir şey yok oyunda. Çünkü karakterimiz etrafta bir tehdit yoksa silahı sırtına takıyor ve hiçbir zaman elinize alamıyorsunuz. Yani silah sırtta ilerliyorsanız bilin ki korkmanızı gerektiren bir şey yok, hiçbir şey olmayacak. Bir kapıyı geçtiğinizde Galahad silahı elini alıyorsa işte o zaman da birkaç saniye içinde düşman gelecek mesajını alıyorsunuz. Karakterimizin müneccim özellikleriyle gittiği her yerde ne olacağını önceden bilmesi işin tüm keyfini kaçırıyor. Zaten düşmanlar da pek bir şeye benzemiyor, pompalı tüfekli insanlar kurt adamlardan daha zor öyle söyleyelim.